Πέμπτη 8 Μαΐου 2008

Μου λείπει το "λέγειν" μου...

Θα ήθελα να ήταν αλλιώς τα πράγματα. Κάτι όπως παλιά και να σας χάριζα λουλούδια! Κι ας σας κούραζα με το "λέγειν" μου!
Να πω όσα δεν είπα με λουλούδια κι εσείς να με καταλάβετε.
Αλλά...
Αλλά, ο χρόνος θα δείξει... αν, πως και πότε θα τα πούμε.
Να είστε όλοι καλά!
Σας ευχαριστώ που υπάρχετε!

8 σχόλια:

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Παίρνω τα μολυβάκια του γιου μου, λίγα παστέλ, ψήγματα χρυσόσκονης και σου ζωγραφίζω ένα χαμόγελο. Να είσαι καλά.

Ανώνυμος είπε...

απάγγειο
Κι εσύ Διονύση μου, κι ο γιόκας σου και η γυναίκα σου και όλοι όσους αγαπάς!
Τι ωραίο πράγματα είδα στο μπλογκ σας! Μπράβο! Χαίρομαι!

mareld είπε...

Απάγγειο μου!

Εύχομαι να νιώθεις καλύτερα.
Να ονειρευτείς γλυκά και τρυφερά!
Αύριο να χαμογελάς και να είναι όλα περασμένα.

Σου αφήνω ένα φιλί και μια αγκαλίτσα!
Καλή σου νύχτα!

Ανώνυμος είπε...

Μαρελντάκι μου, έχουν αδειάσει οι μπαταρίες μου. Φάνηκε πολύ τώρα που δουλεύω. Μόλις φορτίσω λιγάκι, τα λέμε!
Φιλιά πολλά και πολλές αγκαλίτσες!

mareld είπε...

Γλυκό μου απάγγειο!

Με ένα φιλι και μια αγκαλίτσα σου εύχομαι ένα όμορφο καλοκαίρι!

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Κι από μένα, απάγγειο. Και γρήγορα δυναμικό!

Ανώνυμος είπε...

Και σε σένα Μαρελντάκι μου, ένα αξέχαστο χαρούμενο καλοκαίρι!

Ανώνυμος είπε...

Και σε σένα Διονύση μου! Ότι καλύτερο!